Isaiah 29
Rozdział 29
1Biada Arielu, Arielu, miasto, w którym mieszkał Dawid. Dodawajcie rok do roku, niech zarzynają barany. 2Ześlę jednak ucisk na Ariela i nastanie smutek i lament, i będzie mi jak Ariel. 3Rozbiję obóz przeciwko tobie dokoła, otoczę cię wałami i wzniosę przeciwko tobie baszty. 4Wtedy poniżony będziesz mówił z ziemi, z prochu ledwie wyjdzie twoja mowa i twój głos będzie mówił z ziemi jak głos czarownika, a twoja mowa z prochu jak szept. 5Mnóstwo twoich wrogów będzie jak drobny pył, a zgraja okrutników jak rozwiane plewy a. A stanie się to nagle, w okamgnieniu. 6Zostaniesz nawiedzony od Pana zastępów grzmotem, trzęsieniem ziemi b i wielkim hukiem, wichurą, burzą i płomieniem trawiącego ognia. 7Jak sen nocnego widzenia będzie zgraja wszystkich narodów walczących przeciwko Arielowi i wszystkich, którzy walczą przeciwko niemu i jego twierdzom, oraz tych, którzy go uciskają. 8Będzie tak jak wtedy, gdy śni się głodnemu, że je, ale gdy się obudzi, ma pusty żołądek c; i jak wtedy, gdy śni się spragnionemu, że pije, a gdy się obudzi, nadal jest słaby i jego dusza jest spragniona. Tak będzie ze zgrają wszystkich narodów walczących przeciwko górze Syjon. 9Zatrzymujcie się i zdumiewajcie; rozkoszujcie, choćbyście mieli wołać na pomoc. Upili się, ale nie winem; zataczają się, ale nie od mocnego napoju. 10Pan bowiem wylał na was ducha twardego snu d i zamknął wasze oczy. Oczy waszych proroków i książąt, widzących, zasłonił. 11Dlatego całe to widzenie stało się dla was jak słowa zapieczętowanej księgi, którą podaje się temu, kto umie czytać, mówiąc: Przeczytaj to, proszę, na co odpowiada: Nie mogę, bo jest zapieczętowana. 12A jeśli podaje się księgę temu, kto nie umie czytać, mówiąc: Czytaj to, proszę, ten wtedy odpowiada: Nie umiem czytać. 13Mówi więc Pan: Ponieważ ten lud zbliża się do mnie swymi ustami i czci mnie swymi wargami e, a jego serce jest daleko ode mnie i jego bojaźń wobec mnie jest wyuczoną przez nakazy ludzi; 14Dlatego ja będę postępował przedziwnie z tym ludem, przedziwnie i cudownie f; zginie mądrość jego mądrych, a rozum jego roztropnych się skryje g. 15Biada tym, którzy głęboko przed Panem ukrywają swój zamysł, których czyny są popełnione w ciemności i mówią: Kto nas widzi? Kto o nas wie? 16Wasze przewrotne myśli są jak glina garncarska. Czyż glina powie o tym, co ją uczynił: Nie uczynił mnie? Czyż to, co ulepione, powie o tym, co je ulepił: Nie miał rozumu? 17Czyż nie w bardzo krótkim czasie Liban obróci się w pole, a pole będzie uważane za las? 18Tego dnia głusi usłyszą słowa księgi, a oczy ślepych przejrzą z mroku i ciemności. 19Cisi jeszcze bardziej się rozweselą w Panu, a ubodzy spośród ludzi rozradują się w Świętym Izraela. 20Gdyż nastanie kres dla okrutnika, zniszczeje szyderca i zostaną wytępieni wszyscy, którzy czyhają na nieprawość; 21Którzy obwiniają człowieka za słowo, zastawiają sidło na tego, który ich strofuje w bramie, i bez powodu doprowadzają sprawiedliwego do upadku. 22Dlatego tak mówi Pan, który odkupił Abrahama h, o domu Jakuba: Jakub już więcej nie zazna wstydu ani jego twarz już nie zblednie. 23Gdy bowiem ujrzy pośród siebie swoich synów, dzieło moich rąk, poświęcą moje imię, poświęcą Świętego Jakuba, i będą się bać Boga Izraela. 24Ci, którzy błądzili duchem, nabiorą rozumu, ci, którzy szemrali, przyjmą naukę.
Copyright information for
PolUGdanska